Düşük Bakiye
Malatya perişan halde, ekonomi darmaduman, çarşı harap, sosyoloji tümden tedavülden kalktı, insanlar çaresiz, sussuzluk almış başını gitmiş. Ağaçlar kuruyor. Bahçeler bir bir telef oluyor. Bu yıl hem kayısı ürünü olmadı hem de köylü susuzlukla mücadele içerisinde. Köylü, üretici zaten dünden perişandı. Yaşadığım köyde köylü aralarında para topladı ki bir heyet Ankara’ya gitsinde bir baraj talebini dile getirsinler. Orada karşılarına ne çıkar belirsiz. Çünkü burada sesini kimseye duyulamıyorlar. Duyursa bile hizmet, bir katkı sağlamak, toplumun sorunlarıyla hemhal olmak kimsenin umrunda değil. Malatya siyasilerinin vatandaşla bir alakası kalmadı. Kirli çamaşırlar gardrobuna sığmaz oldu dersek yeridir. Bu rahatlık, konfor, duyarsızlığın bir faturası olacak bir gün muhakkak. Malatya’da siyaset “Düşük bakiye…” Hani otobüse bineceksiniz kartınızda bakiye yoksa düşük bakiye uyarısı duyarsınız ya, işte tam olarak öyle. “Düşük bakiye” uyarısı bu satılar.
Ankara Milletvekili Babacan
Sayın Babacan şimdi ben size sorsam “siz Malatya milletvekili misiniz Ankara milletvekili mi?” diye biliyorum alınacaksınız! Alının. Lütfen alının. Çok alının. Alınganlığınızı çekme gibi lüksümüz var bizim. Benim hakkımda da yasal işlem başlatın ve basına açıklama olarak bildirin. Danışmanlarınız ayarlar bunu. Hakkaten siz nerenin milletvekilisiniz? Merak ediyoruz. Ankara’dan oturup twit atmak harici hangi fonksiyonunuz var? Twitle olmuyor bu işler. Olsa ben sizden daha çok twit atıyorum. Benim bildiğim sizi Malatya seçti, meclis kartvizitinizde “Malatya milletvekili” yazıyor. Bence değiştirin onu, Kızılay, Balgat, Ulus milletvekili yazdırın. Yada direk Ankara olsun bitsin. Malatya’ya uğradığınız yok. Sorunlarını gördüğünüz yok. Toplumu dinlediğiniz yok. Talepleri analiz ettiğiniz yok. Ne olup bittiğini gördüğünüz yok. Ara sıra çarşıda boy gösteriyorsunuz o kadar. Dolayısıyla Malatya çarşıdan ibaret değil. 13 ilçe 756 köy. Hatırlatmak isterim. Dağı, taşı, köyü, mezrası var bunun. Diyeceksiniz ki hepsine yetişemeyiz. Hayır yetişeceksiniz. Örnek susuzluktan haberiniz var mı? Evet su sorunundan. Çığ gibi büyüyen bir sorun hemde. Bakın açık açık söylüyorum; İnsanlara tepeden bakıyorsunuz ve Malatya kamuoyu sizin bu tavrınızdan oldukça rahatsız. Net cümleler kullanıyorum: “Sizin bu Ankara’dan vesayet devşirmenizden rahatsızız.”
Ali Bakan Teşkilat Diye Bir Şey Bırakmadı
Öncesinden öyle yada böyle bir teşkilat vardı. Önceden derken geçmiş dönemlerde… En azından üç beş kişi bir araya gelebiliyordu. Ak Parti’nin Malatya’da bir ağırlığı, hacmi, toplum gözünde bir öz kütlesi vardı. Sayın Bakan değişim rüzgarı estirerek geldi nedense sustu kaldı yerinde. Çarklar durdu, mekanizma kilitlendi. Ne değişim oldu ne de dönüşüm. Şimdilerde teşkilat meşkilat diye bir şey kalmadı yada Sayın Bakan bırakmadı. Tamam kâğıt üstünde bir isim listesi var ama tüm üyeler pasifize şu anda. Bir hareket yok. İki kişinin bir araya geldiğini gördünüz mü hiç? Ancak teşkilat üyelerinin, yakınlarını merkeze çağırıp fotoğraf çektiriyorlar. Bibimin oğlu geldi, teyzemin yeğeni geldi, halamın torunu geldi, kirvemin bilmem neyi… Çünkü kimse size gelmiyor artık. İnsanları bıktırdınız. Bırakın bu işleri. Lütfen yeter. En son sağlık sorununuzun olduğunu duyduk. Geçmiş olsun dilemiştik. Şayet eksik kalıyorsanız halkımızın hakkına daha fazla girmeyin ve istifa edin, tabiki yerinize bakacak bir babayiğit çıkar. Ha gelecek kişi yapmaz, beceremez, tutunamaz, yetersiz gelirse bu köşeden ona da yer vermesini biliriz elbet.
Mavi Dosyalardan Bıktık
6 Eylül’de Cumhurureisimiz Recep Tayyip Erdoğan Malatya’da. Hoş gelir sefalar getirir inşallah temennisiyle. Dosyalar hazır mı dosyalar? Hey kime diyorum. Mavi renkli dosyalar. Kaç tane dosya, 20’mi 30-40… Dosyaların sayılarının yine bol bereketli olacağına bahse girerim.
Dosyacı milletvekilleri…
Dosyacı STK’lar…
Dosyacı rektörler…
Dosyacı siyasiler…
Dosyacı Başkanlar…
Dosyacı odalar…
Dosyacı muhtarlar…
Dosyacı foncular…
Dosyacı falanlar filanlar…
Merak ediyorum vicdanınız rahat mı gerçekten? Cumhurbaşkanımız anlayacağınız bir ton dosya ile göndereceksiniz Malatya’mızdan. Yani eli boş. Ve nedense hepsi de mavi renkli oluyor dosyalarımızın. Yahu bari biriniz kırmızı verin, yeşil’de kurtarır. Kartondan. Sonra tek tip alışımı psikolojik üstünlük mü diye düşündüm, Google’dan baktım bulamadım. Neden bir Antep gibi tüm sorunlarımızı adam akıllı topladığımız tek bir dosyayı cumhurbaşkanımıza ulaştıramıyoruz. Çok mu zor birleşmek? Bir tek yumruk olmak! Tek bir söz, tek dosya olmak. Neden bu kadar dağıldık, eridik ve de bittik. Neden koptuk bunca kendimizden. Bakın birliğimiz bozulduğundan beri ne haldeyiz. Bari bu kez yapmayın. Allah rızası için. Cumhurbaşkanı sizde arzu edersiniz ki 10 dosyaya bakmaz, bakmayacak ama birini alır eline inceler.
Gazze’nin Vebali
Nerdeyse her bölgemizde yaşanan depremler, sussuzluk, yer altından suların hızla çekilmesi, toplumda huzur diye bir şeyin kalmaması… Hiç birinin hayra alamet olduğunu sanmıyorum. Tesadüfde olamaz. O tir tir titreyen çocukların, bacağı kolu kopmuş bebelerin, feryat figan eden annelerin, açlığa mahkum edilmiş yüzbinlerin, çaresizlikle sınanmış umutsuzların, üzerine durmadan bamba yağdırılan gözü yaşların en son ahı tuttu. Gördünüz mü? Dahası da gelecek. Bakın söylüyorum buradan açlık, sefalet, kıtlıkla yüzleşeceğiz hepimiz. Seyirci oldu seyretti bütün dünya. Beterini yaşayacağız daha göreceksiniz. Onlarca yıllık ağaçların ayakta kuruması, toplumun ayarının kaçması, depremlerin ikide bir orasını-burasını vurmasının başka izahı olamaz.
Pütürge’nin Hastane Talihsizliği
Biri demode olmuştu, birini deprem çaktı, biri halk eğitim merkezinde emanet, yeni yapılacak köşeye sıkıştırıldı. Asla randıman vermeyecek. Demek ki bu ilçenin hastanelerden yana talihi yok! Koca Pütürge coğrafyasında başka yer yokmuş gibi hükümet konağının alt köşesine, daracık bir alana iliştiriliyor. Hastane bu. Otoparkı geniş olmalı, bahçesi olsun, insanlar kolayca ulaşmalı derken o da rampaların, virajların, sarp bir yamacın ucunda bitiverdi. Ne diyelim !